لباس :

اين بدن فرزند،لباسي براي روح فرزند است. شما اگر مثلاً مواظب باشيد لباس طفل پاك و تميز باشد اما بدن طفل كثيف و آلوده باشد،اشتباه است. همينطور اگر بدن طفل تميز باشد اما روحش كثيف باشد.

بقول سعدي:

تن آدمي شريف است به جان آدميت

نه همين لباس زيباست نشان آدميت

بدن كه يك لباس زيباست،نشان آدميت نيست،جان بايد درست شود.پس برنامه اي بايد مادر بكار ببردتا به تدريج كه طفل تواناي  بر هر كاري مي شود،ديگر مادر آن كار را انجام ندهد چون اگر طفل توانا بود،و مادر انجام داد،بدن تواناست،اما روح ناتوان مي شود.

براي توانا شدن روح بايد به تدريج كه رشد مي كند به او مسئوليت و ماموريت بدهد.

شما مي گوييد بچه كار را خوب انجام نداده است چه كارش كنيد؟بايد از او قهر كنيد تا انجام بدهد يعني محبت مفتي به او ندهيد،محبتتان را قيمتي كنيد،لطف و عنايتي كه به او داريد در مقابل درستكاري او باشد و شما لطف خود را تنظيم كنيد. وقتي ديديد درست كار مي كند بر اين لطف بيافزاييد،وقتي ديديد درست كار نمي كند اين لطف را كم كنيد،با كم و زياد كردن لطف و محبتتان نسبت به طفل، طفل را به كمال نزديك مي كنيد.با زياد و كم كردن مي فهمد كه كدام كار خوب بود،تا نكند،چون احساس كرد كه با او سرد برخورد كرديد و كدام كار خوب بود،همان كار را انجام بدهد. آدمي كه حكيم نيست ،از روي احساس و عواطف كار مي كند. گاهي ممكن است خيلي اشتباه بكند.بچه گاهي خيانت و خطا كرده ،مادر از او خنده اش مي گيرد و اين ضعف است. تبسمي كه در اين حالت مي كند به آينده طفل لطمه مي زند.

آن چيزي كه روي بچه انسان اثر مي گذارد نحوه ي قيافه و صورت انسان و چين و شكن پيشاني انسان و نگاه چشم  انسان است كه با بچه حرف مي زند.

حرف اساسي از زبان چشم گفته مي شود و چشم گوياتر از زبان انسان است.

آيا شما نديده ايد مثلاً گاهي كسي برايتان حرفي مي زند،نگاه به حركاتش مي كنيد،به حرفش مشكوك مي شويد، چون آن حركات به شما حرفي مي زند و يك جور سخن مي گويد كه از خود زبان آن طرف گوياتر است،آيا نديده ايد كسي كه مي خواهد زبان بازي كند يا دروغ بگويد،از لحن كلامش مي فهميد كه يك حرفي دارد،از دست پاچگي او مي فهميد كه اشكالي درونش هست!از ضد و نقيض حرف زدنش مي فهميد كه يك اشكالي در كار اوست،اين قسمتها را انشاءالله مواظبت كنيد.

برگرفته از تمثيلات آيت الله حائري شيرازي