مزاحی که ائمه(علیهم السلام)داشتند اندک بود،مثل نمک ،مزاحهایی که ما می کنیم،نه مثل یک ذره نمک،بلکه مثل یک قاشق نمک است،آن هم نمکهای درشت ونسابیده که دهان طرف را میگیریم ونمک را توی دهانش میکنیم.بعد هم میگوییم دهنش را ببند واین را قورت دهد.نمک وقتی زیاد شد می کشد وقتی کم باشد غذا را خوشمزه می کند خوش بر خوردی وخوش اخلاقی تا حدی که زندگی راخوش طعم کند خوب است.اگر خواست بیشتر بشود دیگر ضایع می شود.

فرض کنید بچه ای غذایی را که کم نمک بوده اصلا نتوانسته بخورد.مادرش آمده نمک را نشانش داده،یک خرده نمک داخلش ریخته خوشمزه شده است.می گوید حالا که مادرم اینقدر نمک ریخت اینقدر خوشمزه شد،دفعه دیگر برای اینکه غذا خوشمزه تر بشود یک قوطی نمک را در غذا می ریزد. وقتی می آورد ،می بیند دیگر اصلا نمی شود خورد.

مواظب باشیم بعضی چیزها کمش خوب است،زیادش خوب نیست.