ای که آیینۀ اهتمامی                        حافظ کشور و این نظامی

از تو پاینده این ملک وملت                   حافظ راه ورسم امامی

ای سبا از دلیران ما گو                        بر شهیدان نیرو سلامی

درود بر حافظان حریم شقایق ها،سلام برپاکباختگان سامان ستاره ها،آنانکه مردانه تن سیاه شب را به زنجیر نور می کشند،طنین گامهای پر صلابتشان سالهاست که آشنای کوچه های شهر ماست،با توام ای گرداب شکفتن شکوفه ها تو که در تنهایی ژرف خاطره ها یا بیراهه های سرگردان نامردمی ها،پنجره ای از نور خواهی گشود،تو گلهای نیایش را در محراب فیروز گون آسمانها نشاء خواهی کرد،با توست که ستارۀ همدردی از شب هستی سر میزند،جان پاک تو همهمه ای در رگهاوقطره ای گوارا در کالبد زمین تشنه است،جان فشانی تو  یعنی نبض سرسبز ترین گیاه یعنی روح خوشایند زندگی یعنی پرشی به اندازۀعشق ،دستان تو انبساط نور است بر زمزمۀ حیات آدمیان ،که همیشه نیش زخم کدری صورت احساسمان را دریده است ولی تو همیشه با نفس های تازه رفته ای ،صورت طلایی خورشید را شسته ای،تو از سیاحت یک حماسه می آیی،رفتار آفتابگون تو حجم تباهی را از خواب خواهد پرانید،تو صدای قدم پیک امنیتی،افزایش رنگ آرامشی،طنین گل سرخ عفتی،تو هم پیمان آیینه های فطرتی.

دست نوشته از سرکار خانم مریم السادات صادقی طلبه پایه 5

ره طوس پویم ،

به ملک بگویم

که به شهر مشهد طرب نوازد

به زمین جبین را به ادب بساید

به حرم دل وجان ز شعف ببازد

به ملک همانند ستاره رخشد

به سیاهی شب چو قمر بتازد

به همه بگویدکه خدا هم امشب به رضا ببالد به رضا بنازد

دل و جان امیرش

دو جهان حقیرش

نه کسی مثالش نه کسی نظیرش

همه مست فیضش

همه عبد کویش

همه مات حُسن وهمه محو جاهش

همگان گدایش

همگان فدایش

همگان چو رعیت

همگان سپاهش

همه دوستدارش، همه جان نثارش ،

همه خاک راهش ،بخدا ثنایش به نبی دعایش به حرم طلوعش

به جهان نگاهش،همه گرد راهش،همه خاک پایش،همه سر نهاده به تراب راهش

دل کعبه گلشن ز شکنج مویش،به کف خلایق دُر گفتگویش

به لب محمد(ص)گوهر ولایش

یا علی موسی الرضا!

که تویی امامم

علی ای صلاتم

علی ای صیامم

علی ای رکوعم

علی ای نمازم

به رُخت بخندم، به برت بگریم

به رهت بمیرم، به غمت بنازم

به تو افتخارم،به تو اعتبارم

ز تو سربلندم، زتو سر فرازم

که تویی دعایم،که تویی ثنایم

که تویی امیدم،که تویی نیازم

به فدای جانت من ودودمانم،من ودوستانم،من وخاندانم…

تو طبیب فردی، تو دوای  دردی

تو یگانه مردی، تو گره گشایی

تو امام امت،تویی باب رحمت

تو عزیز زهرا،تو امام مایی.

شعراز خانم مریم السادات صادقی طلبه پایه 5

نماز مثل ماشین است.شما این قدر استارت می زنید تا روشن شود. نماز استارتی است که می زنید.اگر زدید روشن نشد خسته می شوید دیگر نمی زنید نماز استارتی است که برای حیات انسان می زنید که روشن شود و بگیرد. قدیمها می آمدند هندل می زدند،این قدر هندل می زدند تا یک دفعه ماشین روشن  می شد ،یکی که روشن بشود دیگر بس است،دیگر بعد از آن نمازت ،بعد از روشن شدن است که با دل زنده می خوانید.خود آن روشنی وادارت می کند که نمازبخوانی نماز برای این است که به انسان معنا بدهد و انسان را زنده کند.نماز ،یک بار،بر دوش انسان نیست. بلکه یک لطف ویک دریچه است. اگر خدا به من وشما اجازه نداده بود که با او حرف بزنیم،ما چه کار می کردیم؟اگر انسان اجازه نداشت زبان به دعا ومناجات باز کند،چه می کرد؟چطور می توانست روح تشنه و گرسنه ی خودش را اشباع کند؟چه چیزی غیر از انس با خدا می تواند این روح تشنه ی انسان را سیراب بکند؟

 -راحتی را از خودش وخانواده اش گرفته بود.جرات نمی کردند جایی بروندیا کسی را به خانه شان دعوت کنند.ممکن بود کسی چیز جدیدی خریده باشدوآنوقت همه باید بسیج می شدند تا آرامش برای مدت کوتاهی به خانواده بر گردد.

- از آن آدمهایی بود که زندگی برایش دردسر زیادی درست نمی کرد.راحت می گذراند.وقتی می پرسیدی،چطور اینقدر بیخیال طی می کنی؟می گفت:اگه به آنچه خدا داده قانع باشی،حساب وکتاب آخرتت را راحت کرده ای!

- همیشه می گفت: خدایا به داده و نداده ات شکر! توی دلم به او می خندیدم. می گفتم:نداده که دیگر شکر ندارد! مثلا می خواهد عقده هایش را تسلی دهد! وقتی پسرهای من معتاد شدند وبچه های او دکتر ومهندس، معنای شکرش را فهمیدم.

دیروز کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین بود.که 70هیات پارلمانی ورهبران گروههای مقاومت فلسطینی در ان شرکت داشتند.سید علی خامنه ای رهبر عزیز وبزرگمان در این اجلاس صحبتهای کوبنده ای را بیان نمودنداز جمله فلسطین فلسطین از بحر تا نحر است نه حتی یک وجب کمتر،همه فلسطین برای همه مردم فلسطین .