درختي را اگر آب ندهند، برگهايش مي افتد و افسرده مي شود ، وقتي به آن آب دادند، برگهايش راست مي ايستد.

انسان نا اميد مانند يك درخت پژمرده است، اما وقتي كه اميد وار مي شود مانند درختي است كه تازه آن را آب داده اند و سرشار از نشاط  مي شود ، فرد وقتي احساس كرد كه توان كار و زندگي و برخورد با مشكلات را دارد جر ات پيدا مي كند كه به سراغ مشكلات برود.

انسان گاهي از شنيدن مشكلات سرش به درد مي آيد . و گاهي آنچنان مشتاق رويارويي با مشكلات است كه دلش مي خواهد به او بگويند بيا و اين مشكل را حل كن.

گاهي انسان از حل مشكلات خودش عاجز است ولي گاهي اوقات علاوه بر اينكه مشكل خودش را حل كرده است دستش نيز براي حل مشكل ديگران باز است .

آدمهايي كه مشكل ديگران را حل مي كنند، كمتر گرفتار اعتياد و اين گونه مسائل مي شوند.

بچه را نيز بايد به نوعي تربيت كرد كه وقتي بزرگ شد نه تنها بتو اند مشكل  خودش را حل نمايد بلكه يك مقدار وقت را هم براي حل مشكل ديگران صرف كند.

برگرفته از كتاب تمثيلات ايت الله حائري شيرازي