موضوع حكومت جهاني بر مي گردد به اينكه انسانها از خودشان بدون تكيه به دسته و گروه و سازماني ، جوششي پيدا كنند و خود انسانهاي محروم وارد معركه بشوند. اگر اين كار شد ، ديگر مستكبرين نمي توانند محرومين را عقب نگه دارند و ورق بر مي گردد. اما اگر كارهايي شده كه همگاني و همه جايي نبود، يك عده اصلاح طلب بودند، و عدهء ديگر هم در پي انها حركت مي كردند ، وقتي آن اصلاح طلبان را گرفتند زندان كردند يا كشتند ، بقيه مثل موجود بي سري شده از بين مي روند. اين گونه قيامها زمينه ظهور نيست .

مثالي براي خود جوشي بزنم :

 در منازل جنوب شهر گاهي كه باران مي آيد ، آب وارد خانه ها مي شود . اينها اين اب را حلب حلب در كوچه  مي ريزند يا پمپ مي گذارند و مشكلشان هم حل مي شود ، آّب باران از در  امده تو ، از در هم بيرون مي كنند. سطح آب زير زميني مي آيد بالا آبي كه در سرداب جمع شده از توي كوچه نيامده ، از زير سرداب و ديوار سرداب جوشيده است ، اين آب را وقتي حلب حلب بر مي داري دوباره جايش آب مي آيد ، مثل چاه . عرب به اينگونه جوشيدن آّب  "انتفاضه “مي گويد. يعني خود جوش.

در اين  انقلاب ما قبل از پانزده خرداد حركتي و مبارزه اي آغاز شد ، شاه در جريان پانزده خرداد چندين هزار نفر را كشت و عده زيادي را هم دستگير كرد كه اين كار تمام شود .

امام روي وظيفه خودش به مبارزات ادامه داد. امام را گرفتند ، زندان كردند . شش ماه بعد آزاد كردند ، دوباره تبعيد كردند ، امام به راه خودش ادامه داد . تا اينكه سال 57 فرا رسيد . در آن سال مردم براي راهپيمايي به خيابانها ريختند . اين راهپيمايي مردمي ” انتفاضه “بود . يعني سطح فكر مردم به اندازه اي بالا آمده بود كه مبارزه محدود به يك عده خاص و سازمان خاص نبود . در همه مردم اين انقلاب جوشيده و به حد انتفاضه رسيده بود. هر چه گرفتند و كشتند ، مردم اعتنايي به حكومت نظامي هم نكردند و جلو آمده و براي شهداي هر شهري ، در شهر ديگر فاتحه گرفتند. چهلم ها به حد انتفاضه رسيده بود تا در 22 بهمن كه همه بيرون ريختند و سراغ پادگانها رفتند. جلوتر پادگانها سراغ مردم مي آمدند ، اين دفعه مردم ريختند و پادگانها را يكي يكي گرفتند و ارتش به مردم پيوست چرا؟ چون ديگر با زندان و زدن و كشتن حل نمي شد.

 كار امام زمان (عجل الله تعالي فرجه ) كه در روايات داريم كه خدا امر او را اصلاح مي كند ، اصلاح كار و زمينه چيني براي آن حضرت اين است كه مثلا انتفاضه و جوشش به كشور ما محدود نباشد كه اگر آمريكا كشور ما را در محاصره اقتصادي ، سياسي و نظامي قرار داد ، بقيه دست روي دستشان بگذارند . خود آنها هم درونشان جوشش پيدا مي شود و نهضت از متن مردم مي جوشد. همانگونه كه به حمد الهي در جهان شاهد ان هستيم و مردم در سراسر جهان به جوشش افتاده و انشا الله زمينه اي باشد براي ظهور منجي عالم بشريت  مهدي فاطمه (ع )

برگرفته از كتاب تمثيلات آيت الله حائري شيرازي                                                                                                                                                                                   

محمد اي شاخه گل نبوت

اي كه وجودت همه  خير و بركت

الگوي اخلاق همه عالمي

تو برترينِ انبياء ، خاتمي

اي كه بود محو جمالت جهان

محو رخ و حسن و كمالت جهان

رايحه گل زگل روي تو

چرخ زمان از خم ابروي تو

شمس و قمر محو جمال توأند

محو رخ و خوي و خصال تو أند

اي تو درخشنده تر از نور ماه

اي تو هدايتگر انسان به راه

شعر از مريم السادات صادقي

يكي از دختران امام خميني (ره) نقل مي كردند:

در ابتداي ازدواج ، خدمت حضرت آقا رسيديم كه توصيه اي بفرمايند. ايشان به بنده فرمودند: اگر شوهرتان ناراحتي داشت، به هر دليل به شما چيزي گفت، بد سلوكي كرد؛شما همان وقت هيچ نگوييد، گر چه حق با شما باشد. بگذاريد آن حالت عصبانيت كه فرو كش كرد،‌حرف خود را بزنيد . عين همين توصيه را به شوهرم نيز كردند.

بنده وقتي اين حرف را شنيدم ، در ابتدا خيلي به آن اهميت ندادم . بعد ها كه فكر كردم ديدم انصافاً ريشه ي بسياري از اختلافات خانوادگي، به همين جا بر مي گردد و لذا از ان به بعد ، هر وقت كسي از من تو صيه اي درباره  مسايل خانوادگي خواسته است ، همين سفارش حضرت امام را گفته ام.

درود بر آن پير جماران كه به حق نفسش ، وجودش ، كلامش ، همه وهمه راه گشا و چراغ هدايت بود .

يك سوال :

عموماً دليل مطالعه نكردن ما بهانه ي كمبود وقت است، از طرفي ما اگر بخواهيم روي مطالعات ديني مان وقت بيشتر بگذاريم براي كارهاي علمي و درسي وقت كم مي آوريم ، شما براي رفع اين مشكل چه پيشنهادي داريد؟

(براي رسيدن به جواب كتاب ادب ، خيال، عقل وقلب از آقاي طاهر زاده مي تواند كمك خوبي باشد.)

“تصدقت شوم ؛الهي قربانت بروم ،در اين مدت كه مبتلا ي به جدايي از آن نور چشم عزيز و قوت قلبم گرديدم متذكر شما هستم و صورت زيبايت در آينه قلبم منقوش است.

عزيزم ، اميدوارم خداوند شما را به سلامت و خوشي در پناه خودش حفظ كند. حالِ من به هر شدتي باشد مي گذرد ولي به حمد الله تا كنون هر چه پيش آمد خوش بوده و الان در شهر زيباي بيروت هستم. حقيقتا جاي شما خالي است.فقط براي تماشاي شهر و دريا خيلي منظره خوش دارد.صد حيف كه محبوب عزيزم همراهم نيست كه اين منظره عالي به دل بچسبد… ايام عمر و عزت مستدام. تصدقت . قربانت؛ روح الله”

عاشقانه ترين نامه اي كه از يك فقيه ، مجتهد ، مرجع تقليد شيعه و رهبر فرهمند ايران طي بيش از يك دهه بر جاي مانده و نه فقط در ميان روحانيون و سياستمداران كه در ميان روشنفكران و نويسندگان هم بي نظير است.