مذهبی به معنای باورمند و دوستدار و معتقدقلبی هستند، ولی شناخت دینی و مذهبی ندارند(هدف اساسی اسلام بیش از هر چیز،ایجاد ارتباط بین انسان و خدای او و معاد اوست)و در نتیجه نداشتن شناخت دینی،از معرفت عرفانی نیز برخوردار نیستند.

توجه به این مساله و اهمیت ایجاد شناخت دینی عمیق رسالت مبلغین را دو چندان ساخته است.

-یکی از نکات مهم در هر راهی پیش چشم داشتن الگوها و پرچمداران آن راه است تا سرمشق پیروان و رهروان آن مسیر قرار گیرند.امر تبلیغ نیز به طریق اولی شامل این قاعده است. زیرا هر اشتباه و خطایی در انتخاب روشها و برخوردها در این راه زیانی جبران ناپذیر به قیمت دوری مخاطبین از مسیر هدایت را در پی خواهد داشت.خصوصاًدر ارتباط با نسل جوان که با توجه به ویژگیهای آنان حساسیت مساله بسیار بالاتر است.

-مهمترین الگوهای این مسیر در درجه اول کلام وحی یعنی قرآن کریم است که کاملترین دستورها را برای هدایت بشر در بر دارد.بعد از آن پیامبران بزرگ خدا و از همه مهمتر پیامبر بزرگ اسلام بالاترین مبلغان دین در طول تاریخ بوده اند.همگام با آنها ائمه اطهار بزرگترین پرچمداران عرصه تبلیغ در طول تاریخ دین اند و هم آنان همواره توجه خاص و ویژه بر روی نسل جوان داشته اند.علمای دین نیز با سعی در پیروی از آن الگوها ی بزرگ به نوبه خود سرمشق سایر مبلغانند که شیوه ها و محورهای عملکرد و نحوه انتخاب روشهای مختلف برخورد این الگوهای راستین مهمترین راهنمای تمام کسانی است که به نحوی با امر خطیر تبلیغ دین خصوصاً در ارتباط با نسل پر شور و حساس جوان سر و کار دارند.

-جوانی گوهری است که از کم کردنش سوال خواهد شد و از اینکه آن را در چه راهی پرپر ساخته ایم،مورد پرسش واقع خواهیم گردید. چنان که در حدیث شریف آمده (بنده در روز قیامت گام از گام بر نمی دارد مگر آنکه از جوانیش پرسیده شود که در چه راهی و در چه کاری تباه شده و از عمر که در چه بسر آمده است.)جوانی یعنی اوج احساس و عواطف، طغیان غرایز،میل به آزادی و خود آرایی، استقلال طلبی، شروع رشد عقلی، پاک دلی و حق طلبی، میل به آزادی و دیگر ابعاد آن که همه مکمل شور و نشاط و در عین حال صفا وصداقت جوان است و به یقین در نظر داشتن این ابعاد در امر تبلیغ برای این نسل حساس بسیار با اهمیت بوده و تأثیر تبلیغ را دو صد چندان می نماید.

-جوانی زمینه پرورش و رهیافت راهکارهاست و چون بگذرد،نقشی بر دل ننشیند آن جا که امام علی (علیه السلام)می فرماید:فرزندم، در جوانی به تربیت و ادب تو پرداختم قبل از آنکه قساوت و سختی دوران پیری قلبت را فرا گیرد.

(نهج البلاغه، نامه شماره 31)

-

صفحات: 1· 2