ره طوس پویم ،
به ملک بگویم
که به شهر مشهد طرب نوازد
به زمین جبین را به ادب بساید
به حرم دل وجان ز شعف ببازد
به ملک همانند ستاره رخشد
به سیاهی شب چو قمر بتازد
به همه بگویدکه خدا هم امشب به رضا ببالد به رضا بنازد
دل و جان امیرش
دو جهان حقیرش
نه کسی مثالش نه کسی نظیرش
همه مست فیضش
همه عبد کویش
همه مات حُسن وهمه محو جاهش
همگان گدایش
همگان فدایش
همگان چو رعیت
همگان سپاهش
همه دوستدارش، همه جان نثارش ،
همه خاک راهش ،بخدا ثنایش به نبی دعایش به حرم طلوعش
به جهان نگاهش،همه گرد راهش،همه خاک پایش،همه سر نهاده به تراب راهش
دل کعبه گلشن ز شکنج مویش،به کف خلایق دُر گفتگویش
به لب محمد(ص)گوهر ولایش
یا علی موسی الرضا!
که تویی امامم
علی ای صلاتم
علی ای صیامم
علی ای رکوعم
علی ای نمازم
به رُخت بخندم، به برت بگریم
به رهت بمیرم، به غمت بنازم
به تو افتخارم،به تو اعتبارم
ز تو سربلندم، زتو سر فرازم
که تویی دعایم،که تویی ثنایم
که تویی امیدم،که تویی نیازم
به فدای جانت من ودودمانم،من ودوستانم،من وخاندانم…
تو طبیب فردی، تو دوای دردی
تو یگانه مردی، تو گره گشایی
تو امام امت،تویی باب رحمت
تو عزیز زهرا،تو امام مایی.
شعراز خانم مریم السادات صادقی طلبه پایه 5